Każdego dnia zdajemy egzaminy: z miłości, mądrości, współczucia, odpowiedzialności za siebie i innych, uczciwości, odwagi czy sprawiedliwości. Każde doświadczenie ujawnia nam prawdę o nas, o miejscu własnego rozwoju, co umożliwia zmianę. Kogo, czego? Nas, a raczej przekonań, które stanowią dotychczasową bazę do tworzenia. Bez względu na okoliczności, pamiętajmy, że pochodzimy z tego samego ŹRÓDŁA i że ono samo mieszka w każdym ludzkim sercu. Wybierając Miłość integrujemy się ze Źródłem Życia, uzdrowienia i rozwoju własnego.

Bóg jest wszystkim, co Jest. Człowiek jest uwarunkowaną Duszą. Postrzeganie człowieka jest uwarunkowane poprzez cechy, które ukształtował karmicznie. Centrum każdej istoty stanowi Dusza Najwyższa, która jest przyzwalającym obserwatorem. Dusza, czyli świadomość posiada moc tworzenia siebie i swego świata. W ten sposób wzrasta energetycznie przez wcielenia. Wzrostowi poziomu wibracji towarzyszy odkrywanie kolejnych szlachetnych cnót. Realizacja w oparciu o szlachetne cnoty, to kreacja w gunie dobroci. Taki rodzaj realizacji wiąże się z kreacją serca i prowadzi do jedności z Duszą. Dalsze lekcje Duszy odbywają się w przestrzeni czwartego wymiaru. Prowadzą do całkowitego uwolnienia z formy. Świat pozbawiony formy, ale nadal z posiadającą indywidualną tożsamość Duszą, to przestrzeń piątego wymiaru. W świecie Ducha wszystko odbywa się zgodnie z poziomem wibracji i wyraża poprzez świętą geometrię dopóki posiadasz formę. Nie ma na Ziemi istot z piątego wymiaru, bowiem taka Dusza nie posiada formy.

Im bogatsza w szlachetne cnoty uwarunkowana Dusza, tym bliżej mu pełnej i uwolnieniu spod wpływu sił natury materialnej.

Ego, to narzędzie, które służy do manifestacji subtelnej Duszy w świecie gęstej energii. Dopóki człowiek identyfikuje się z ego, jako własną tożsamością, dopóty tkwi w iluzji świata zmysłów.

Ego, czyli wtórna tożsamość Duszy, to narzędzie. Umożliwia Duszy poznanie swego potencjału w świecie zmysłów.

***

Umysł osobowy to sztuczny konstrukt - narzędzie do manifestacji potencjału Duszy. Istotnym jest odróżnienie Duszy od jej narzędzi. Umysł różnicujący, albo jak mówią buddyści, umysł fundamentalny jest Boskim obserwatorem, którzy przyzwala na kreację umysłu osobowego. Umysł osobowy i zmysły tworzą w świecie iluzji. Uwarunkowana Dusza identyfikuje się z umysłem osobowym i doświadcza zgodnie z jego wyborem w świecie zmysłów.

***

Umysł człowieka, to narzędzie dla uwarunkowanej Duszy. Jeśli kooperuje z sercem, tworzy piękno i dobro.