W zaczarowanej złotej Misie,
Serce Ojca spoczywa.
To Om-kara,
Dźwięk Pierwotny,
Rzeczywistość Istnienia Prawdziwa.
Czystość Serca, umysłu,
Miłości wieczne trwanie,
To brak iluzji,
To czyste Istnienie,
To Serca sadhu śpiewanie.
Odrzucenie iluzji,
Która twórczością umysłu różnicującego,
To Stan Buddy,
Trwanie w Pustce
Pozbawionej wszystkiego.
To spokój płynący
Z głębin oceanu,
To Cisza Przestrzeni
Niezróżnicowanej.
To błogosławieństwo istnienia
W łonie Ojca swego,
Miłością zwanego.

Wsłuchaj się w Ciszę Serca
I trwaj w tej cudownej Ciszy.
Odżywiaj nią swe myśli,
Emocje oraz ciało,
By spokój zapanował,
A Serce wyciszone,
Miłości doświadczało,
Miłością promieniało.
A kiedy wybuchnie z Serca
Cudowna pieśń Miłości,
Kiedy zaowocuje gradem
Cudownej twórczości,
Kiedy wyrazisz twórczość
W twoim ziemskim domu,
Doznasz szczęśliwości
Nieznanej nikomu.
Niechaj zatem Cisza
W twoim Sercu wibruje,
Niechaj goi, wygładza,
Tuli, reperuje.
Dla Serca Duszy pienia,
Dla twego spełnienia.

Gdy będziesz medytował
Codziennie, wytrwale,
Uspokoisz emocje swoje
Doskonale.
I staniesz się w pełni
Panem umysłu swego.
Będziesz z niego korzystał
Dla dobra własnego
I brata swojego.
Ale zawsze, zawsze
Będziesz mógł powrócić
Do Świata Jasności,
Gdzie Miłość Najwyższego
W Ciszy, Pustce gości.
Takoż medytuj,
Medytuj wytrwale,
A po pewnym czasie
Zrozumiesz doskonale,
Co to transformacja
I związana z nią
Nowa dla Ciebie,
Z Duszy idąca kreacja.

Pobłogosław Panie
Moje medytowanie.

Autor: Teresa Maria Zalewska
"Pieśni Nieba" - fragmenty