Jakie "narzędzia", Twoim zdaniem, służą rozwojowi emocjonalnemu?

Dlaczego porady płynące z zaprogramowanej podświadomości nie mają korzystnego wpływu na emocjonalny rozwój człowieka?

Jaki rodzaj "nauczania" wspiera transformację energii na emocjonalnym poziomie życia?

Czy dostrzegasz różnicę pomiędzy transformacją, a programowaniem?

Co warunkuje otwartość na kierunek rozwoju?

Jaki rodzaj informacji najchętniej przyswajamy i wykorzystujemy w samorealizacji?

Co rozumiesz pod pojęciem ewoluująca osobowość?

Dlaczego warunkiem ewoluującej osobowości jest równoległy, harmonijny rozwój mentalnego i emocjonalnego poziomu człowieka?

Jaki wpływ na rozwój emocjonalnego wymiaru człowieka ma sztuka?

Dlaczego programowanie ludzkiej podświadomości uwstecznia realny rozwój człowieka?

Czy można zaprogramować człowieka na odczuwanie Miłości?

Czy mądrość człowieka ma cokolwiek wspólnego z programowaniem?

Dlaczego programowanie oddala człowieka od siebie samego?

Skoro programowanie nie zbliża człowieka do siebie samego, a tym samym do Prawdy o jego Naturze, czemu jest tak powszechnie wykorzystywane i akceptowane w większości aspektów społecznego funkcjonowania?

Dlaczego otwarcie na Miłość daje dostęp człowiekowi do jego potencjału twórczego?

Czy opiekun, nauczyciel zamknięty na odczuwanie Miłości, może otworzyć dziecku jego własne serce, a więc dostęp do jego potencjału twórczego?

Czym jest rozwój człowieka: programowaniem czy pokazaniem narzędzi i pomocą w uruchomieniu jego potencjału twórczego?

Czy kreacja w oparciu o wrzucony do umysłu program, daje poczucie spełnienia i satysfakcji, czy raczej znużenia, zniechęcenia i w końcu odrzucenia tego, co nie koresponduje z naszym wewnętrznym odczuciem?

Sposób postrzegania, rozumienia, tworzenia i doświadczania Jedynej Rzeczywistości jest uwarunkowany poziomem rozwoju świadomości.

"Filtr" - soczewkę postrzegania Rzeczywistości tworzymy sami w ramach doświadczeń, które wybieramy, bądź współtworzymy z innymi.

Świadome istoty rozumiejąc Miłość jako Energię stworzenia, która jednoczy wszystko i wszystkich, wybierają doświadczenia, która otwierają istotę na jej pełniejsze odczuwanie i doświadczanie.

Uczciwość w relacji z samym sobą, daje klarowny obraz naszych realnych potrzeb. Ich realizacja często warunkuje harmonijny rozwój.

Jeśli pragniesz pomóc swojemu dziecku odkryć świat Miłości, jego piękno, mądrość i moc, najpierw odkryj go w sobie.

Jeśli odczuwasz Miłość, jej mądrość zainspiruje Cię realizowania najwłaściwszych zachowań w realizacji z dzieckiem. Nie nauczysz się tego z żadnej książki, choć napisano ich wiele.

Wychowanie dziecka, podobnie jak rozwój człowieka, niewiele ma wspólnego z programowaniem, zarzucaniem informacjami i egzaminowaniem. Rozwój może dokonywać się jedynie w oparciu o realny potencjał dziecka, z którym warto się zapoznać zanim podejmiesz kroki związane z "nauczaniem". Czego należy uczyć? Z mojej perspektywy pokazywać najskuteczniejsze narzędzia do realizacji potencjału dziecka, z pozycji obserwatora towarzyszyć jego wzrastaniu, czasami pełnić funkcję doradczą, jako bardziej doświadczona istota.

W jaki sposób tworzymy iluzję?

Kiedy nasz twór staje się ważniejszy od Rzeczywistości?

Jakie konsekwencje wiążą się z utożsamieniem iluzji z Rzeczywistością?

Wiedza, to początek drogi rozwoju, a nie finał.

Łatwo "utożsamić się" z wiedzą, spekulować na jej bazie, manipulować swoim umysłem i otoczeniem. Nie wnosi to jednak do życia istoty tego, czemu realnie wiedza służy: transformacji przekonań, lepszego rozumienia siebie i swych potrzeb, a  także wzrostu energetycznego otwierającego dostęp do nowych przestrzeni własnego potencjału.

Doradztwo na bazie zaimplantowanej do umysłu wiedzy bez wykorzystania jej treści we własnym doświadczeniu, inicjuje bezproduktywne kręcenie się w koło - doświadczenia utrwalające stare struktury myślowe wokół których rozwijała się nasza dotychczasowa twórcza działalność. Z perspektywy rozwoju, to jedynie strata czasu i energii.

Jaki pożytek płynie z wdrukowania do swego umysłu książki kucharskiej, jeśli nie potrafimy wykorzystać wiedzy kulinarnej do przygotowania zdrowego, smacznego posiłku?
Jaki pożytek z powtarzania fragmentów wiedzy urzeczywistnionych istot, skoro nie wykorzystaliśmy siły nośnej ich inspiracji do poszerzenia oglądu rzeczywistości dzięki wykorzystaniu ich, we własnym doświadczeniu?